بسم الرب شهدا و الصدیقین
هیس...
ساکت...
اینجا نمی‌توان از آزادی و مقاومت گفت.
چرا؟؟؟؟؟؟
اینجا مردم با اینکه عکس شهید را می‌بینند عکس آن را عمل می‌کنند.
اینجا مردم برای نشان دادن خودشان یا مشهور شدن و به فرض مثال کمک کردن به خانواده شهدا برایشان آسایشگاه می‌سازند و شاهد لحظه لحظه? مردنشان در تنهایی هستند.
اینجاحجاب محدودیت است نه مصونیت...
اسلامی که در هیچ جای آن دیده نمی‌شود...
اینجا شهید همت را فقط با اتوبان همت می‌شناسند.
اینجا آدمهایی که تا به حال صدای شلیک یک گلوله را نشنیده‌اند شروع به مصاحبه و گرفتن پست و مقام می‌کنند به قول معروف: آنهایی که دم از جنگ می‌زنند از تیر‌های نخورده چرا لنگ می‌زنند؟؟
اینجا...
اینجا وقتی بپرسید برای شهدا چه کرده‌اید می‌گویند:
یک کوچه به اسمشان نکردیم مگر؟؟؟
اینجا ایران است...
شهدا شرمنده‌ایم...
منبع وبلاگ:
محض یار مهربانم
