غم نخور؛ امام رضا مهربونه آي كبوتر كه دلت شاد ُ رهاست آشِيونَت حرمِ امام، رضاست صحن ‌بصحن پر مي‌كشي با آبُ تاب زائرا بهت مي‌دن دونه و آب عمريه همسايه آقا شدى با تمومِ زائرا همپا شدى مي‌خونم از تو چشات، كه غم داره انگارى دلت يه چيزى كم داره بالاى پنجره فولاد مي‌شينى زائرا رو دونه دونه مي‌شمُري اون يكى مريض داره شفا مي‌خواد اون يكى برات كربلا مي‌خواد مي‌گيره هواى كربلا سرت شوق پر زدن توى بال و پرت عمريه پر كشيدم توي حرم كى ميشه منم يه كربلا برم آى كبوتر كه دلت پر كشيده دلت انگار خواب كربلا ديده غم نخور امام رضا مهربونه تو رو هم به آرزوت مي‌رسونه آي كبوتر حالا كه مسافري مي‌خواهى پيش امام حسين بري رسيدى به كربلا به دشت خون سلامِ امام رضا رو برسون اونجا از هيچى ندارى واهمه هوا تُ داره امير علقمه كفتراى كربلا، تِشنَشونه واسَشون آب، ببر از سقاخونه آقاجون دلم هوايى شده باز كربلايى نه، رضايى شده باز - باغ آرزوها