الهی!
بیاموز تا سرِّ دین بدانیم،بفروز تا در تاریکی نمانیم.تلقین کن تا آداب شرع بدانیم.
تو نواز که دیگران ندانند.تو بساز که دیگران نتوانند.همه را از خودپرستی
رهایی ده،همه را بخود آشنایی ده،همه را ازمکر شیطان نگاهدار،همه را از
آفت نفس اگاه دار...
به حقک و حرمتک یا عزیز و یا غفار
الهی!
ظاهری داریم شوریده..باطنی در خواب آلوده..سینه ای داریم پر آتش
دیده ای داریم پر آب.گاه در آتش سینه میسوزیم گاه از اب چشم غرقاب
الهی!
بر رخ از خجالت گَرد داریم... و در دل از حسرت درد داریم... و روی از شرم گناه زرد داریم... اگر بر گناه مصرّیم * بر یگانگی مقرّیم *
الهی!
زندگی همه با یاد تو...شادی همه با یافت تو...و جان آنست که درآن شناخت تو است...موجود نفسهای جوانمردانی...حاضر دلهای ذکر کنندگانی...از نزدیک نشانت می دهند و برتر از آنی...از دور می پندارند و نزدیک تر از جانی...ندانم که در جانی یا خود جانی...آنی که خود گفتی و چنانکه خود گفتی آنی...
الهی!
تا با تو آشنا شدم ،از خلایق جدا شدم...در جهان شیدا شدم...
نهان بودم ،پیدا شدم...
کریما!
هر که را خواهی که بر افتد ، اورا رها کنی تا با دوستان تو در افتد...
الهی!
مران کسی را که خود خواندی...
ظاهر مکن جرمی را که پوشاندی...
کریما!میان ما و تو داور تویی...
آن کن که سزاوار آنی نه آنچنان که سزاوار ماست...
الهی!
مرکب وا ایستاد و عمرم بفرسود...
همراهان برفتند و این بیچاره را جز حیرت نیفزود....
الهی!
اگر خامم پخته ام کن...
و اگر پخته ام سوخته ام کن...
