آسمان دلم ابریست
چشمانم آماده باریدن است
طوفانی در راه است
یادم رفته ریربنای احساسم را محکم کنم
پس باید منتظر ویرانی خانه دلم باشم
مهیا می شوم
حتی آماده دفن شدن در زیر آوار احساسم
می دانم با کوچکترین تلنگری سقف دلم فرو می ریزد
اولین قطره اشک یعنی نم دار کردن دیوار
یا باید فرو بریزم
یا بی اعتنا شوم به غصه دلم
بی خیال هر دردی
کدام راه؟
دلم می گوید ببار
اما غرورم م گوید نشکن
خدایا خسته از این زمانه ام
تو بگو کدامین راه؟
s.farzad
تاریخ : دوشنبه 92/3/13 | 1:39 عصر | نویسنده : s.farzad | نظرات ()
